Moja rodzina Jankowskich

 Krótka historia rodziny Jankowskich

   Historię rodziny Jankowskich utworzyliśmy na podstawie przekazów i dokumentów rodzinnych oraz zachowanych akt stanu cywilnego. Od 1844 roku w aktach parafii Szyszki dotyczących wsi Ostaszewo w pow. pułtuskim, pojawiły się zapisy dotyczące Rocha Jankowskiego, jego żony Jadwigi oraz ich syna Jana. Zapisy te dotyczyły przede wszystkim chrztów. Od lipca 1844r. Roch i Jadwiga występowali w nich w charakterze świadków i rodziców chrzestnych. Dnia 1 lutego 1857r. w Ostaszewie, kawaler Jan Jankowski ożenił się z panną Pauliną Kucińską córką Edwarda i Józefaty z Jabłońskich, pochodzącą z rodziny Kucińskich z Łęk w par. Pałuki. Z aktu ślubu wynika, że Jan Jankowski urodził się w 1835r. w Łókawicach (taka nazwa figuruje w akcie ślubu,  najpewniej chodzi o Łukowice albo Żukowice?) Był synem Rocha i Jadwigi Jankowskich.

Młodzi małżonkowie zamieszkali w gospodarstwie w Ostaszewie, tuż za folwarkiem ostaszewskim, w sąsiedztwie wsi Begno. W kolejnych latach na świat przychodziły ich dzieci:

1. Konstancja Jankowska ur. 30 stycznia 1858r, Ostaszewo, dalszych jej losów nie znamy;
2. Antoni, ur. 18 kwietnia 1860r, Ostaszewo, ślub (1v) 1885r. Eleonora Dzielińska (*1864 Gzy +1899), (2v) 1899r. Julianna wd. Markowska (*1859 Łuków +1934) Antoni zmarł w Winnicy w 1933r. Dzieci: z pierwszej żony córka Stefania (*1889 Gzy) w 1908r. w Strzegocinie wyszła za Franciszka Wiśniewskiego s. Walentego i Marcjanny Płoskiej. Z drugiej żony synowie: Józef (*1900) i Stanisław (*1902), kowal w Gnatach, w 1923r. ożenił się ze Stefanią Ratańską. Dalszych, powojennych losów tej linii nie znamy;
3. Anastazja, ur. 19 marca 1863r, Begno, ślub 1884r. Józef Łazarski (*1864 Gąsewo), rodzina mieszkała w Ostaszewie, po nich dzieci: Aleksander Łazarski (*1890) ożenił się w 1910r. w Gołyminie z Marianną Reszką, pozostałe dzieci to: Helena (*1887), Franciszek (*1894), Teofil (*1898), Zofia (*1900). Dalszych, powojennych losów tej linii nie znamy;
4. Katarzyna, ur. 19 listopada 1864r, Begno, ślub 1893r. Franciszek Dąbrowski (*1869 Gzy), rodzina mieszkała w Gzach, później w Ostaszewie a po 1920r. w Szwelicach; z nich dzieci: Aleksander Dąbrowski (*1896) ożenił się w Szwelicach w 1922r. z Konstancją Zajączkowską, pozostałe dzieci: Marianna (*1894), Władysław (*1899), Władysława (*1904 Łopacin). Po 1920r. rodzina mieszkała w Szwelicach k. Ciechanowa. Dalszych, powojennych losów tej linii nie znamy;
5. Roch, ur. 12 sierpnia 1867r, Skaszewo, ślub (1v) 1897r. Marianna Piegutowska (*1870 +1907), (2v) 1908r. Katarzyna Szczęsna (*1877 +1937), rodzina mieszkała w Gołyminie. Roch zmarł w Gołyminie w 1945r. Z pierwszej żony, Marianny, córka Genowefa (*1900 Pułtusk), żona od 1924r. Józefa Zarzyckiego, z drugiej żony, Katarzyny dzieci: Czesław (*1910 +1991), Józef (*1912), Helena (*1915), Marian (*1920 +1999);
6. Konstanty, ur. 1 kwietnia 1872r, Begno. W 1892r. ślub z Agnieszką Kowalską (*1869 +1928), od 1899r. na służbie wojskowej w Pułtusku, od 1905r. na służbie w Warszawie, jako urzędnik państwowy, w 1929r. ożenił się z Franciszką Dominowską (*1880 +1961), zmarł 24 grudnia 1949r. w Warszawie. Dzieci z pierwszej żony, Agnieszki: Franciszek (*1893 +1974), Władysław (*1898 +1980), Stanisław (*1902 +1957), Józef (*1907 +1945) i Jan (*1910 +1945 Aleksandria, Egipt). Władysław Jankowski i brat jego Jan ożenili się z siostrami, Leokadią i Reginą z Borkowskich córkami Antoniego Borkowskiego i Julianny z Kanigowskich. Z tej linii pochodzi autor opracowania;
7. Władysław, ur. 22 czerwca 1878r, Garnowo, ślub 1899r. Józefa Gromczewska c. Tomasza (*1879) – z nich synowie: Aleksander (*1900 +1903) oraz Karol (*1902 Ostaszewo +1903), w 1902r. Władysław był na służbie wojskowej w Pułtusku, po 1902r. rodzina przeniosła się do Łopacina, tutaj na świat przyszły dzieci: Feliks (*1903), Antoni (*1905+1908), Józef (*1907 +1982), Wincenty (*1909), Marianna (*1910), żona od 1933r. Józefa Kurowskiego, Leon (*1913); Dalszych, powojennych losów tej linii nie znamy;

Jan Jankowski zmarł dnia 7 kwietnia 1885r. w Garnowie Skierdach w wieku 50 lat, pozostawił po sobie żonę Paulinę i siedmioro dzieci, pochowany został na cmentarzu w Gołyminie. Paulina z d. Kucińska, wdowa, mieszkała w Ostaszewie, by w 1902r. przenieść się wraz z synem Władysławem do Łopacina. Zmarła w Łopacinie dn. 10 lutego 1903r.  Na początku XXw. rodzina Jankowskich zamieszkiwała: Ostaszewo w par. Szyszki, Gnaty Gromadze w par. Winnica, Łopacin oraz Garnowo i Gołymin w par. Gołymin. Po 1920r. część rodziny mieszkała w Krzemieniu par. Szwelice, w Nasierowie Dolnym par. Ciemniewko oraz w Gołyminie i Warszawie.

Skąd przybyli Jankowscy na tereny pow. pułtuskiego?

Fragment wspomnień Mariana Jankowskiego (1920-1999)

"... Przed II wojną światową w Gołyminie - wspominał Marian - pamiętam jedno z rodzinnych spotkań w sierpniu 1937 roku, w 70-tą rocznicę urodzin mojego ojca Rocha. Na spotkaniu był mój wujek, urzędnik państwowy z Warszawy, Konstanty Jankowski. Bracia rodzeni, Konstanty i Roch [synowie Jana] opowiadali różne dawne historie m.in. o wspólnym pobycie w garnizonie wojskowym w Pułtusku w końcu XIXw. Wspominali również o swoim przodku [pradziadku] Stanisławie. Zapamiętałem tą niezwykłą historię. Wuj opowiadał o Stanisławie, podoficerze w kampanii napoleońskiej (pułk Legii Nadwiślańskiej?). Pułk brał udział w licznych potyczkach w dobie Ks. Warszawskiego. W jednej z nich na północno-wschodnich kresach Królestwa Polskiego Stanisław został ranny i dostał się do niewoli. Wkrótce uciekł z niej i ukrywał się skutecznie na terenie Kujaw. Tam, urodził się mój dziadek Roch - to szczególne, że w naszej rodzinie Jankowskich, imię Roch było tradycyjnie nadawane co pokolenie, tak też było z Rochem. Pradziadek Stanisław, miał syna Rocha, mojego dziadka. Dziadek Roch miał syna Jana a ten miał syna Rocha, mojego ojca. Pradziadek Stanisław Jankowski zmarł  po Powstaniu Listopadowym...". Tyle ze wspomnień Mariana.

Skąd pochodzi moja rodzina?

Na podstawie aktu ślubu z 1869r z par. Szyszki, wiemy, że wdowiec po zmarłej w 1868r. Jadwidze, Roch Jankowski ożenił się z Anną Ceterską (*1843 +1873). Roch urodził się około 1817r. w Chojnach al. Woinach (nazwa niepewna), był synem Stanisława i Magdaleny Jankowskich. Roch, prawdopodobnie nie miał więcej dzieci poza wyżej wymienionym, pierworodnym synem Janem urodzonym około 1835 roku. Zmarł w roku 1870 w Ostaszewie w wieku 56 lat. W akcie zgonu nie podano żadnych szczegółów dotyczących jego rodziny, ani miejsca jego urodzenia.

   Rodzina Rocha syna Stanisława przemieszczała się po obszarze Mazowsza Północnego. Zamieszkała na gospodarstwie w Żakach? (nazwa wsi niepewna), gdzie w 1835r. przyszedł na świat syn Jan. Około 1843r. Roch sprzedał gospodarstwo i przesiedlił się z rodziną tj. z żoną Jadwigą i z jedynym synem Janem do Ostaszewa w par. Szyszki.

    Po długich badaniach i analizach dostępnych dokumentów wynika, że rodzina Jankowskich pochodziła z okolic Wysokiego Mazowieckiego, ze wsi Łazy należącej do par. Dąbrowa Wielka. Prawdopodobnie Jankowscy przybyli do Łaz w początkach XVIIIw. W najstarszych księgach metrykalnych par. Dąbrowa Wielka gdzie leży wieś Łazy, dostępnych od 1745r. notowany był Józef Jankowski (+1745), dziedzic na Łazach, praprzodek naszej rodziny. Miał on syna Jana (*1733+1792 Łazy), właściciela części na Łazach. Jan Jankowski z Marianny Dołęgowskiej miał syna Stanisława (*1788+1833 Łazy), a tenże, z Magdaleny Kaczyńskiej pozostawił syna 2im. Piotra Rocha (*1807+1870). Tyle świadczą akta. Dalsze badania wcześniejszych akt oraz Ksiąg Nurskich Grodzkich i Ziemskich przyniosły kolejne potwierdzenia dotyczące własności części Łaz. W 1783r. zastaw na tej wsi otrzymuje Wawrzyniec syn wyżej wspomnianego Józefa. Potomkowie tej rodziny zamieszkiwali Łazy co najmniej do II Wojny Światowej.

[zobacz listę potomków Józefa]

________________________________________________

Wieś rodzinna Ostaszewo w par. Szyszki

Pozostałości po dworze i folwarku Ostaszewo (fot. aut. 2010r.)

    W połowie XIX w. sukcesorami Ostaszewa była rodzina Koziebrodzkich, spadkobierców po Onufrym Koziebrodzkim herbu Jastrzębiec i żonie jego Elżbiecie z d. Zielińskiej [*1774 Koźniewo](x1806 Szyszki), a do właścicieli części szlacheckich zaliczali się Paweł Klicki po Juliannie Koziebrodzkiej, Józef i Teodora z Zielińskich Zbierzchowscy, Zuzanna Tekla Marianna z Zielińskich żona Konstantego Przebendowskiego h. Kula -  generała WP, Antoni i Katarzyna Gzowscy, Stanisław Proszkowski s. Jana i Felicjanny Wołłowicz i Antonina Pruszkowska (po nich dzierżawił część na Ostaszewie Julian Witowski, pochodzący z Kujaw, dziedzic Dębianki i Lekarzewic, małżonek Marianny Pruszkowskiej c.Waleriana i Antoniny, ślub 2/1845 par. Szyszki oraz jej brat August Pruszkowski), Marianna Lesiewska d. Stokowska córka Józefa Faustyna Stokowskiego, stolnika orłowskiego i Joanny z Zielińskich Stokowskiej, a żona Jana z Lesiewa Lesiewskiego h. Ogończyk [1822/7 Brdów, Radoszewice] Wszystkie wymienione małżonki z domu Zielińskie, to siostry, otrzymały spadek po swoim ojcu Antonim Zielińskim, zmarłym w 1812 roku. W latach 50-tych XIX w. dziedzicem Ostaszewa był Gustaw Zieliński syn Karola i Heleny z d. Wołłowicz, brat Hipolita dziedzica m.in. Gzów z przyległościami. Gustaw dziedziczył po babce Teodorze z Zielińskich (c. Antoniego i Katarzyny z d. Sutkowskiej), żonie Józefa Wołłowicza - szambelana JKM, która w 1814 roku otrzymała dobra w spadku po swoim zmarłym w 1812 roku ojcu Antonim Zielińskim herbu Świnka. [Spis właścicieli ziemskich z 1846 roku, AGAD KRSWiS sygn. 6559]; [Pułtusk i okolice, Katalog zabytków];

Antoni Zieliński h. Świnka (*1757 +1812) chorąży raciązki, syn Józefa i Teresy Zbrożek, mąż Katarzyny Sutkowskiej (*1737 +1822) c. Floriana, podstolanki łukowskiej h. Pobóg (x1765), po której otrzymał Koźniewo Wielkie i Czaplice, Zaręby, Koty i Rycice, był jednym z najbogatszych ludzi na Mazowszu. W 1771 roku nabył od Antoniego Ostaszewskiego m. in. Ostaszewo, Ostaszewo Wielkie z dworem, Czernie, Begno, Wolę Rańczą, Ostaszewko oraz część na Ostaszewie Pankach i Włuskach. Zmarł w 1812 roku. Majątek po nim dziedziczyły wyżej wymienione córki. W końcu XIXw. folwark został rozparcelowany na różnych dzierżawców, powstała wieś Zieleńszczyzna. Dalsze losy dworu w Ostaszewie Wielkim nie są znane.